บริจาค

เห็นว่า..บล็อกนี้ดี มีประโยชน์... โปรดสนับสนุนผู้ทำบล็อกได้ที่ พร้อมเพย์ 083-4616989
หรือบัญชี 002-1-70462-8 กสิกรไทย สาขาบางลำภู

ช่วยเด็กจมน้ำ[2]

การที่บ้านอยู่ติดแม่น้ำเจ้าพระยา  การเล่นน้ำจึงเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต วิธีการโดดลงน้ำ จึงเป็นวิธีการที่พวกผมฝึกฝนกันมากที่สุด  ว่าจะลงท่าไหนถึงจะเท่ห์

ตลาดบรมธาตุหมู่บ้านของผมนั้น อยู่ติดกับประตูน้ำบรมธาตุ ประตูน้ำบรมธาตุเป็นต้นสายของแม่น้ำน้อย


แม่น้ำน้อยเป็นแม่น้ำสาขาของแม่น้ำเจ้าพระยา แยกออกแม่น้ำเจ้าพระยาที่เขื่อนบรมธาตุคือ ที่หมู่บ้านของผม แล้วก็ไหลไป อำเภอบางระจัน อำเภอค่ายบางระจัน และ อำเภอท่าช้าง จังหวัดสิงห์บุรี

แล้วก็ไหลไปรวมกับแม่น้ำเจ้าพระยาใหม่ที่ ต.บางไทร จ.อยุธยา รวมความยาวทั้งหมด 145 กม.


อย่าไปสับสนกับแม่น้ำมะขามเฒ่า-แม่น้ำสุพรรณบุรี-แม่น้ำนครชัยศรี-แม่น้ำท่าจีน ทั้ง 4 ชื่อนั้น เป็นแม่น้ำเดียวกัน ผ่านไปจังหวัดหนึ่งก็เรียกชื่อไปอย่างหนึ่ง

แม่น้ำนี้แยกจากแม่น้ำเจ้าพระยาที่หน้าวัดปากคลองมะขามเฒ่า ที่อำเภอวัดสิงห์ จังหวัดชัยนาท ติดกับอุทัยธานี

แม่น้ำท่าจีนไหลผ่านชัยนาท สุพรรณ นครปฐม สมุทรสาคร โดยจะไหลออกสู่อ่าวไทยที่ตำบลบางหญ้าแพรก อำเภอเมือง จังหวัดสมุทรสาคร แม่น้ำนี้ยาวประมาณ 325 กิโลเมตร

ประตูน้ำบรมธาตุนี้ มีเขื่อน 2 เขื่อนอยู่ติดๆ กัน เขื่อนหนึ่งเป็นประตูระบายน้ำอย่างเดียว อีกเขื่อนหนึ่งมีไว้สำหรับให้เรือสัญจรผ่านไปมา

เมื่อมีเขื่อนมาก ก็ต้องมีสะพานมากไปด้วย  เขื่อนกับสะพานนี้แหละ เป็นความสุขและความตายของเด็กในละแวกนั้น

ปกติ ถ้าเราเล่นโดดน้ำกับที่หน้าตลาด โดดจากท่าน้ำ โดดจากแพ มันจะเล่นพลิกแพลงได้หลายท่า เช่น ตีลังกาลงไป โดดกอดขาลงไป

ท่าที่สวยงามก็คือ พุ่งหลาวลงไป แล้วไปโผล่ให้ไกลที่สุด ถึงจะเท่ห์  แต่มันจะไม่มัน เพราะ มันถึงน้ำเร็ว  ไม่มีเวลาที่จะให้ “เสียว”

เมื่อว่ายน้ำแข็งพอสมควรแล้ว ดำน้ำเก่งพอสมควรแล้ว  พวกเราก็ต้องไปพัฒนาการโดดน้ำ ที่ประตูน้ำที่เปิดให้เรือผ่านไปผ่านมาได้

ตรงนั้น น่าจะสูงกว่าระดับน้ำประมาณ 15-20 เมตร โดดลงไป มันถึงจะเสียวท้องน้อยวูบวาบ เมื่อถึงน้ำแล้วก็ต้องดำดิ่งลงไปในน้ำอีก เพราะ น้ำหนักตัว

บางคนโดดใหม่ๆ สำลักน้ำหูตาเหลือกเหมือนกัน

ท่าโดดเท่าที่จะทำกันก็คือ ทิ้งดิ่งธรรมดา บางคนที่ใจถึงหน่อย ก็พุ่งหลาวลงมา   ผมเข้าข่ายอยู่ในกลุ่มนี้  โดดมาที ปวดกะบาลไปหลายนาที  ก็เราต้องเอาหัวลง


เมื่อประตูนี้ เป็นเรื่องธรรมดาซะแล้ว  ไม่เฉียดตาย  ไม่มันส์  ที่ต่อไปก็คือ ประตูระบายน้ำ  ที่ประตูระบายน้ำนี้ อยู่สูงกว่าระดับน้ำประมาณ 20-30 เมตร

ที่มันส์ขึ้นก็คือ ประตูปิดเปิดให้เรือเข้าออกนั้น น้ำมันนิ่ง  แต่ประตูระบายน้ำนั้น  น้ำมันไหลออกมาแรงมาก

โดดลงไปทีหนึ่ง  มันจะอยู่ในน้ำนานขึ้น  น้ำพัดเราแรงมาก  ต้องกลั้นหายใจให้ได้นานมากขึ้นด้วย

ที่ประตูระบายน้ำนี่ ผมจำได้ว่า ไปโดดหนเดียว เข็ดเลย 

การลงไปโดดมันไม่ง่าย คือ เราต้องปีนลงไปจากตัวสันเขื่อน  ไปยืนที่ต่อม่อ  การปีนลงไปนั้น  ก็ต้องไม่ให้ยามเห็น เพราะ เขาห้ามลงไปที่นั่น 

เมื่อโดดที่ประตูระบายน้ำไปแล้ว  ก็ยังไม่มันส์ ก็ต้องไปที่มันส์ที่สุดในแถวนั้น คือ สะพานขาว

สะพานขาวนี้ ยืนจากประตูระบายน้ำก็เห็น เพราะ ทำไว้ให้รถยนต์ข้ามไปมา จากตัวแม่น้ำน้อย  สะพานขาวนี่ น่าจะอยู่สูงกว่าระดับน้ำประมาณ 40 เมตร

คนที่พาผมไปโดดที่สะพานขาว ผมจำได้แม่น เพราะ มันเป็นเพื่อนซี้ผมเอง มันชื่อไอ้อ๊อดมินทร์ ชื่อจริงสมชาย ศรไพบูลย์คนหนึ่ง กับ ไอ้อ๊อดหนิดอีกคนหนึ่ง 

อ๊อดหนิดนี่ จำชื่อมันไม่ได้แล้ว แต่นามสกุลของมัน “หงษ์สวัสดิ์”  ไอ้อ๊อดหนิดตายไปหลายปีแล้ว เป็นมะเร็ง

ที่จริงมันชื่อ “อ๊อด” คำเดียวทั้งคู่นั้นแหละ  มินทร์กับหนิดคือ ชื่อพ่อของพวกมัน ถ้าไม่เรียกอย่างนี้ พวกเราก็ไม่จะไม่รู้ เราพูดถึงอ๊อดคนไหน

ไอ้สองอ๊อดนี่ ผมต้องยอมรับว่า มันใจถึงกว่าผมในหลายๆ เรื่อง  ซึ่งจะเล่าให้ฟังวันหลัง  วันนั้น ระหว่างการเดินทางไปสะพานขาว พวกมันเด็ดใบไม้ไปด้วย  ผมไม่ได้ถามมัน ว่าเด็ดไปทำไม 

พอไปถึงสถานที่โดดแล้ว ผมเปลี่ยนใจ บอกกับพวกมันว่า “กูไม่โดดแล้ว เสียวชิบหาย”

ผมนี่ ถ้าพูดอะไรไปแล้ว เพื่อนมันไม่ค่อยบังคับ คือ พวกมันค่อนข้างที่จะเชื่อฟังผม ในฐานะที่เรียนเก่งกว่าคนอื่น

พวกมันก็สาธิตการโดดให้ดู 

ใบไม้มันคาบไว้ที่ปาก  มันบอกว่า  โดดสูงๆ อย่างนี้ อย่าเพิ่งกลั้นลมหายใจ  ให้ไปกลั้นตอนที่ลงน้ำแล้ว เพราะ เราจะลงน้ำไปลึกมาก

วันนั้น กลับบ้านได้ทั้ง 3 คน

วันที่ไปโดดน้ำแล้ว กลับบ้านไม่ครบก็มี  สะพานก็ไม่สูงด้วย  คนที่ไม่ได้กลับบ้านคือ “ไอ้ดุล” ตอนนั้น น่าจะอยู่ ป. 4

ที่ประตูน้ำบรมธาตุนอกจากจะมีแม่น้ำน้อยแล้ว  ยังมีคลองส่งน้ำ ไหลคู่ๆ ไปกับแม่น้ำน้อย เพื่อลำเลียงน้ำไปที่แหล่งเกษตรกรรม

เมื่อมีคลองก็ต้องมีสะพาน  สะพานนี้ อยู่ใกล้ๆ กับสะพานขาว  สะพานนี้อยู่สูงกว่าระดับน้ำประมาณ 1 เมตร ถ้าเป็นช่วงส่งน้ำเข้านา

ถ้าเป็นช่วงหยุดส่งน้ำ สะพานก็จะอยู่สูงกว่าระดับน้ำประมาณ 3-4 เมตรเท่านั้น  พื้นของลำคลองเป็นโคลน

สะพานนี้อยู่ห่างจากตลาดบรมธาตุ หมู่บ้านของผมประมาณ 2 กิโลเมตร  แต่อยู่ใกล้กับบ้านไอ้ดุล  ไอ้ดุลจึงพาน้องมาเล่นด้วย

มีเด็กเล่นน้ำกันอยู่ 10 กว่าคน ไม่มีผู้ใหญ่อยู่แถวนั้น

ในเมื่อน้ำไม่อยู่ห่างไปนักจากสะพาน เราก็เล่นท่าโดดน้ำกันทุกท่า  กอดขาก็แล้ว  ตีลังกาก็แล้ว จนหมดมุขแล้ว

ไอ้ดุลมันคิดยังไงไม่รู้  มันเอาน้องมันขี่คอแล้วโดดลงไป

พวกเราเป็นเด็กกันทุกคน ไม่มีผู้ใหญ่อยู่ด้วย ไม่มีใครคิดถึงผลที่จะออกมา  บางคนยุมันเสียด้วยซ้ำ ปรากฏว่า เมื่อโดดลงไปแล้ว 

น้องมันโผล่ขึ้นมา  แต่ไอ้ดุลเงียบหายไปเลย  กว่าเราจะวิ่งไปตามผู้ใหญ่กับพ่อแม่ของมันมาได้

ไอ้ดุลมันก็ตายไปแล้ว จมอยู่ในโคลนที่ก้นคลอง




5 ความคิดเห็น:

  1. ไม่ระบุชื่อ19 มีนาคม 2556 เวลา 12:01

    อ่านงานเขียนนี้แล้วทำให้คิดถึงชัยนาทขึ้นมาทันที ผมคนบรมธาตุเช่นกัน อยู่ใกล้สะพานขาว น่าจะรุ่นน้องผู้เขียนประมาณ 8-9 ปี

    ตอบลบ
    คำตอบ
    1. ถ้่าอายุน้อยกว่าผมประมาณ 8-9 ปี ต้องรู้จักความเลวอันโด่งดังของผมเป็นแน่ แต่ผมว่า เป็นรุ่นน้องผม นานกว่านั้น

      ส่วนใหญ่เขาเรียกผม "โต้ง บรมธาตุ"

      ลบ
  2. ไม่ระบุชื่อ20 มีนาคม 2556 เวลา 10:43

    ผมคิดอยู่แล้วจากการอ่านข้อมูลหลายๆตอนต้องเป็นพี่โต้ง ลูกน้าเงาะแน่ๆ(ตอนเด็กๆได้ยินกิตติศัพท์พี่พอสมควร) ผมเป็นลูก(คนเล็ก)พ่อสำ แม่มา(ตอนนี้ท่านเสียไป 10 กว่าปีแล้ว) น้องชายพี่จี๊ด(ซ่อมรถ)แต่พี่อาจจะไม่รู้จักผมเพราะพอผมเริ่มโตพี่ก็คงไปเรียนที่อื่นแล้ว (รุ่นนั้นก็ยังมีพี่ต๊อกพี่อูลูกมหาเสริฐ ที่ผมเคยได้ยินกิตติศัพท์พอสมควร เช่นกัน) ขอบคุณที่ได้อ่านข้อมูลดีๆจากพี่ครับ

    ตอบลบ
  3. เออ... พอจำได้ แต่จำพี่จ็อดได้แม่น

    2-3 วันที่แล้ว ยังแวะไปหาไอ้จี๊ดที่ปั้มเลย เล่าประวัติให้ฟังหน่อย พี่กับไอ้จี๊ดเรียนห้องเดียวกัน ตั้งแต่ ป. 1- ป.4

    เวลาสวดมนต์ตอนเย็น ไอ้จี๊ดโดนทุกวัน ตอน "สัมมา" นี่ เด็กผู้ชายทั้งห้องมันจะตะโกนเสียงดังกันทั้งห้อง

    ไม่รู้ห้องที่น้องเรียนโดนหรือเปล่า

    ตอบลบ
  4. ไม่ระบุชื่อ20 มีนาคม 2556 เวลา 13:54

    ผมชื่อประสิทธิ์(สิทธิ์)เป็นลูกคนเล็ก รุ่นผมไม่ต้องระวังเรื่องสวดมนต์ครับ เพราะเพื่อนๆผมมันไม่ชอบใช้วิธีตามน้ำ มันเล่นตรงๆเลยครับ (เรียกชื่อพ่อแทนชื่อตัว จนบางทีมันลืมชื่อเพื่อนกันไปเลยครับ) ผมเป็นเด็กที่จบ ป6 รุ่นแรก(วัดส่องคบฯ) และเรียน ม.1 รุ่นแรกเช่นกัน เด็กในตลาดบรมธาตุรุ่นผมที่ยังพอจำได้ก็มีเล็กลูกป๋ามินทร์(ลูกคนเล็ก)สายสมร(พ่อน่าจะชื่อหมิง ถ้าจำไม่ผิด) หลังจากจบ ม.6 จาก ช.น.พ. ก็เรียนที่ มธ. และ เนติบัณฑิต ปัจจุบันทำงานที่ ธ.กสิกรไทย (งานเกี่ยวกับ Risk Management) ต้องขอบคุณงานเขียนของพี่มากๆที่ทำให้ได้นึกถึงอดีตที่บรมธาตุ(ชัยนาท)บ้านเรา
    Email ของผมครับ Sit_krub@hotmail.co.th

    ตอบลบ